Koń w galopie

Ten piękny koń to Rosa z filmu ''Mustang z dzikiej doliny''

Ruch zapewnia koniowi sprawność i zdrowie psychiczne, a także zadowolenie. Większość koni bardzo lubi biegać.
GALOP to chód trzy taktowy z momentami zawieszenia, który następuje na zakończenie każdego pełnego cyklu. Koń zdaje się akcentować krok jedną z przednich nóg. Przykładowa kolejność jest następująca: prawa tylna, lewa tylna, i prawa przednia razem, lewa przednia akcentująca, zawieszenie.
Rysunki namalowałam samodzielnie a tekst z książki konie rasowe ilustrowana encyklopedia autor SUSAN McBANE.

Galeria koni.

Te obrazki namalowałam sama szablony koni odrysowałam z książki Konie rasowe ilustrowana encyklopedia autor SUSAN McBANE.

Mustang

To filmik o mustangach i informacje. Mustangi to zdziczałe konie kontynentu amerykańskiego. Nazwa pochodzi od hiszpańskiego słowa mastengo czy mesteno, oznaczającego ''obcego'' lub ''przybysza''. Kiedyś w Ameryce żyły konie, ale te pierwsze zostały wytępione. Ponownie pojawiły się dopiero wraz z konkwistadorami. W ciągu kilku pokoleń konie rozmnożyły się tak, że na preriach biegały wielkie stada niedużych, żwawych i wytrzymałych koni(pochodzenia arabsko-berberyjskiego). Indianie chwytali mustangi i ujeżdżali je. I w ten sposób każde niemal plemię miało swoją ''rasę'', np. chickasaw idian pon, appaloosa czy cayues indian pony. Amerykańskie mustangi, przede wszystkim ich najdzikszy typ bronco, były też tradycyjne wykorzystywane w rodeo. Konie te są wytrzymałe i odporne, pewnie dlatego, że ich potomkowie przez wieki rozmnażali się selekcji naturalnej. Cechy te rozwinęły się kosztem szlachetności, jaką konie powinny odziedziczyć po swych arystokratycznych przodkach: koniach andaluzyjskich, berberyjskich i arabach.
Tekst napisałam własnoręcznie na podstawie książki: Konie rasowe ilustrowana encyklopedia autor SUSAN McBANE.

W ptaszynie

W ptaszynie dużo krzyku od rana do nocy a to dlatego że: Sroka zabrała jaskółce lusterko, kura zamiast kurczątka urodziła bociana! Kogutom się nie chce piać a kaczki narzekają że nie chcą być żółte wymieniać wam mogę więcej ale lepiej radze nie słuchać tylko samemu zobaczyć.

To napisałam samodzielnie i namalowałam.

Lato

Lato piękne i srebrzyste w lecie dużo radości. Kwiatki żółte, białe i różowe dla tej pani dywan rozłożyły, skowronek piosenkę zaśpiewał wszystkie ptaki dla tej pani zrobiły bukiecik wszystkie zwierzęta coś dla niej robią i cieszą się że już lato!

Lato piękne, ciepłe w lecie dużo jest radości. Ciepły powiew wiatr powiał na dolinkę chciał powiedzieć nam że ta dolinka to piękny kwiat.

Ciężko było nam pożegnać wiosnę ale teraz jest już lato a z nim łąki kolorowe i wakacje odjazdowe koleżanki i koledzy, czas spotkania i zabawy. Więc cieszymy się że jest lato!

Ten wiersz jest do kolekcji czterech pór roku(rysunek i wiersze napisałam samodzielnie.)

Wiosna

Wiosna wiosna się już zbliża nawołuje wszystkie ptaki, rozbudza pierwiosnki. Słonko wychodzi i dzieci się śmieją Bo idzie Wiosna.
Powodowem że zaczęłam pisać wiersze jest mama bardzo jej za to dziękuje!

Zima

Zima zima mroźna zima, wiatr, wichura śnieżyk biały zwierzęta zapadają w zimowy sen.
A dzieci się radują wyciągają sani i są szczęśliwe Bo spadł pierwszy śnieg.

Wiersz o Jesieńi

Jesień jesień jesień złota mieni się tysiąca kolorami. Idzie pani Jesień złocistą dolinką zamienia drzewa w złociste liście. Cały świat pogrążył się w złocie bo idzie pani Jesień.

Ten wiersz napisałam samodzielnie i rysunek też. Namaluje jeszcze dwa a może więcej.

Wiersze

Szumią drzewa szumią lasy oraz łąka też przyleciały wróble i sikorki mają dla nas prezent też zaśpiewają koncert nam szumi szumi las.

Ten wiersz napisałam samodzielnie. Było to rok temu moi rodzice pojechali na wieczór poezji więc przyjechała babcia i powiedziała żebyśmy zabawili się w wieczór poezji więc zabrałam się za pisanie wierszy oto jeszcze kilka z nich.

Rodzina moja rodzina w maleńkiej chatce siedzimy razem przy stoliku jedząc wieczerze.

Zagłada czerwona zagłada czyha gdzieś w kątku nie wiemy kiedy nadejdzie czeka i czeka ta zagłada ta okropna nie szczęśliwa zagłada.

Jak postępować z koniem

Współczesny koń to zwierzę pasące się, szybko biegające, doskonale przystosowane do życia na porośniętych trawą równinach. Na początku swej ewolucyjnej drogi jego dalecy przodkowie żyli w wilgotnych lasach i żywili się liśćmi skubanymi z gałęzi drzew. Konie do dziś skubią liście, ale wolą paść się na trawie.

Koń musi się ruszać !
Naturalnym sposobem życia tych zwierząt jest ciągłe chodzenie i pasienie się. Koń pod opieką człowieka powinien mieć dużo ruchu. Także stojącym w stajniach zwierzętom trzeba zapewnić przynajmniej 2 godziny ruchu dziennie (to absolutnie minimum, by koń był zdrowy), przede wszystkim możliwość chodzenia po pastwisku, ale także kłusowanie czy nawet galopowania.

Jak karmić konia, by był sprawny
Sprawność zapewnia koniowi odpowiednie żywienie oraz starannie dobrany i dawkowany trening. Dawniej ograniczano mu pasze objętościową (siano) na rzecz zwiększania ilości ziarna, które jest bardziej energetycznym pożywieniem. Dziś taki sposób żywienia uważa się za niewłaściwy. Zwierzęta te potrzebują bowiem paszy objętościowej. Obecnie specjaliści uznają, że nawet koń, od którego wymaga się dużo wysiłku, powinien co najmniej 50% swego dziennego zapotrzebowania na pokarm zaspokajać sianem.

Obrazek wzięłam z tej strony http://horsemarket.pl/
Tekst napisałam własnoręcznie na podstawie książki Susana Mcbane ilustrowana encyklopedia po wszystkich rasach koni.

Akcja na rzecz koni idącym na rzeź

To kolejna fundacja pomagająca koniom. Są one potem sprzedawane dobrym ludziom albo na rehabilitację dzieci niepełnosprawnych, nadpobudliwych, niestabilnych emocjonalnie.
Na tej stronie jest dużo wierszy jeden bardzo mi się spodobał i wzruszył. Oto on:

Mój wiatronogi Boże koni
Czy ty naprawdę widzisz wszystko?
Strach, ból i głód, i krew, i śmierć?
Nie ma nikogo z mojej stajni i nie znam drogi na pastwisko
Bardzo się boję, Panie mój
Tutaj tak ciasno jest i ciemno
I taki bardzo jestem sam,
Choć tyle koni jedzie ze mną
Boże, z ogonem bujnym i grzywą gęstą
Ja przecież jestem
Przecież byłem
Na Twoje podobieństwo
Nikt by w to teraz nie uwierzył
Nic z tego nie zostało
Czterokopytny Boże, spraw
By umieranie nie bolało
Jeszcze o jedno Cię poproszę
Nim wszystko będzie końcem
Niechaj na przekór wyśnię sen
Że galopuję w słońce
I pędzę wprost w promieni blask
Pękają chmury w niebie
A ja nie czuję więcej nic
I mknę i gnam do Ciebie

Oto ta strona http://fundacja-mordor.blog.onet.pl/1,AR3_2007-03_2007-03-01_2007-03-31,index.ht

Wiersz też z tej strony.

Fundacja Pegasus

Fundacja Pegasus to fundacja wykupująca konie od rzeźni. Dają tym koniom ciepłą stajnię.

TE KONIE SĄ SZCZĘŚLIWE !!


Więcej informacji na stronie http://onet.pl/adka87.blog.

Inne strony poświęcone temu tematowi znajdziecie na Guglu pod hasłem: Fundacja Pegasus

Książka

Klara królewna baletnica.
Ta książka opowiada o Klarze (królewnie) żyje ona w naszych czasach ma wielkie marzenie: zostać baletnicą, niestety jej mama się nie zgadza . Klara wybiera się do królewskiego parku, spotyka czarnego łabędzia, który mówi jej że jej marzenie się spełni ? Przeczytajcie koniecznie.

Autorka: Laura Łącz . Coś o niej: Laura Łącz jest aktorką Teatru Polskiego w Warszawie, reżyserem w Teatrze KARTA w Karczewie oraz pisarką. Od lat prowadzi cykl autorskich spektakli dla dzieci i młodzieży pod tytułem Pokochaj teatr

Barbie Dziadek do orzechów .

Barbie Dziadek do orzechów to był pierwszy film z barbie, który obejrzałam 7.02.2008 Byłyśmy z mamą na prawdziwym balecie Dziadka do orzechów podobało nam się, ale ja wolałam Jezioro łabędzie, Kota w butach na których też byłyśmy.

Wszystko zaczyna się w wigilijny wieczór, gdy Klara pod choinkę od swego ojca chrzestnego otrzymuje dziadka do orzechów. Dziewczynka o północy raz jeszcze pragnie zobaczyć swój prezent i ..nagle z kątów wybiegają myszy chcąc jej odebrać prezent. Ale oto za sprawą czarów choinka rośnie, Klara staje się dorosłą kobietą a niepozorny dziadek do orzechów zmienia się w księcia, jej obrońcę. W baśniowej przestrzeni spotykają różne postacie. A to hiszpańska piękność z torreadorem, tajemniczą karawanę, zabawnych Chińczyków. Na scenie do muzyki Piotra Czajkowskiego, jednego z największych kompozytorów
w dziejach, tancerze wirują w jej rytm. W pełni niezwykłej zabawy ojciec chrzestny przeprowadza Klarę na powrót do jej domu. Czar prysnął, gdzie była, czy to naprawdę się zdarzyło, czy był to tylko sen? Pod choinką nadal czeka na Klarę dziadek do orzechów.

Zachęcam serdecznie jeśli nie do obejrzenia tej pięknej klasyki baletu, to przynajmniej do przeczytania baśni „Historia o dziadku do orzechów i królu myszy”.

Grafika wzięta z strony: http://barbie.w.dziadku.do.orzechow.filmweb.pl/

Koń Andaluzyjski

Koń andaluzyjski - jedna z ras koni gorącokrwistych.Koń andaluzyjski pochocdzi z półwyspu Iberyjskiego. Jest to koń średniej wielkości z wysoko osadzoną szyją, o prostym profilu głowy i często pofalowanej grzywie i włosach ogona. Najczęściej występuje maść siwa, ale także gniada, kara i izabelowata. Wysokość 150-160 cm. Koń ten jest łagodny i inteligentny o wyrównanym temperamencie, bardzo mocno przywiązujący się do człowieka, doskonały do jazdy w siodle.

Oficjalna nazwa andaluzjanów brzmi Pura Raza Española co oznacza "czysta rasa hiszpańska". Obecnie hodowane głównie w regionie Jerez de la Frontera, gdzie od roku 1973 znajduje się siedziba Królewsko-Andaluzyjskiej Szkoły Jazdy. Szkolenia skierowane są przede wszystkim na klasyczne ujeżdżenie, do którego konie te są szczególnie przydatne. Dzięki ich imponującemu wyglądowi i dumnej postawie są wykorzystywane od wieków na corridach i podczas parad hiszpańskich świąt narodowych.Są silne.

Warto wiedzieć: Oficjalna nazwa koni andaluzyjskich brzmi: Pura Raza Espanola, czyli "czysta rasa hiszpańska". W XVI - XVIII wieku konie tej rasy nazywano dzianetami. Rozpowszechniły się w całej Europie. Bez koni andaluzyjskich nie można sobie wyobrazić parad podczas hiszpańskich świąt narodowych.

Tekst został wzięty z Wikipedi.

Moja pasia KONIE

Od urodzenia kochałam konie jeździłam na lonży . Bardzo mnie interesują mają różne chody: najpowolniejszy stęp, kłus, galop i cwał.


Konie w dzisiejszy czasach
Wraz z postępem prac koni niemal wszędzie została zastąpiona maszynami. Konie nie ciągną już też wozów dostawczych. Tylko niektóre browary korzystają jeszcze z wozów zaprzęgniętych w ciężkie konie pociągowe, głównie traktując jako chwyt reklamowy . Z rzadka tylko w tradycyjnych niewielkich gospodarstwach rolnych konie wykonują prace polowe, wykorzystuje się je też do prac w miejskich parkach. W wielu krajach konie służą policji.

Grafikę wzięłam z strony: http://koniebyjustyna.w.interia.pl/chody.htm