Konik Polski

Konik, czyli po prostu mały koń, nie oznacza specyficznej, dokładnie oznaczonej rasy. Jest kilka (najprawdopodobniej pięć) linii konika polskiego. Typ uznany za prawdziwego konika polskiego uważany jest za potomka dzikiego tarpana-dzikiego kuca z Europy Wschodniej. Był to orientalny typ niewielkiego konia o kształtnej głowie, z pręgą grzbietową i żebrowatymi paskami na nogach.

Charakter i pielęgnacja
Koniki polskie późno dojrzewają, ale należą do zwierząt długo wiecznych. Nie wymagają wiele paszy i przez cały rok mogą przebywać na dworze. Większość ma łatwy charakter, ale są też okazy, które zachowały pewną dzikość, niezależności i są trudne do opanowania.

Konik polski dziś
Wiele pracuje w gospodarstwach rolnych, a te łagodniejsze wykorzystywane są jako kuce do rekreacji dla dzieci.

Wysokość: Od 12,3 hh do 13,3 hh(128-138cm).
Przodkowie: Tarpany, konie arabskie i miejscowe stada.

Konik polski – rasa koni późnodojrzewających (3-5 lat), długowiecznych, odpornych na choroby i trudne warunki utrzymania. Mają twardy róg kopytowy pozwalający pracować niepodkutym na bitych drogach.

Dzikimi przodkami koników polskich są tarpany podobne do odkrytych w Azji przez rosyjskiego badacza Mikołaja Przewalskiego w 1876 roku koni Przewalskiego. Zamieszkiwały one do końca XVII wieku lesiste obszary wschodniej Polski, Litwy i Prus. W okolicach Puszczy Białowieskiej przetrwały do 1780 roku, kiedy to zostały odłowione i umieszczone w zwierzyńcu hrabiów Zamoyskich koło Biłgoraja. W 1808 roku z powodu panującej biedy zostały one rozdane okolicznym chłopom. W 1914 roku Jan Grabowski i Stanisław Schuch opisali małe chłopskie myszate koniki z okolic Biłgoraja. Profesor T. Vetulani wprowadził nazwę "konik polski". Dzięki jego staraniom zaczęto odtwarzać konika o typowych dla tarpana cechach w warunkach rezerwatowych.

Cechy pokroju: (Program hodowlany ochrony zasobów genetycznych koników polskich)

• wysokość w kłębie koni dorosłych (klacze i ogiery): minimum – 130 cm, maksimum -140 cm
• obwód klatki piersiowej: wartości minimalne koni dorosłych (klacze i ogiery) – 165 cm
• obwód nadpęcia, wartości minimalne koni dorosłych: klacze – 16,5 cm, ogiery – 17,5 cm
• masa ciała 300 - 400 kg

Mały wzrost, silna i krępa budowa; prymitywna, ciężka głowa; szyja krótka i nisko osadzona, prosta; mało wyraźny kłąb, głęboka klatka piersiowa, zad ścięty, obfita czarna grzywa i ogon z nielicznymi jasnymi włosami, umaszczenie myszate, czarna pręga grzbietowa, pręgi na kończynach, rzadko występuje pręga łopatkowa. Klacze są mniejsze od ogierów.

Pogłowie w Polsce:

• hodowcy indywidualni: 310 klaczy, 90 ogierów
• stadniny państwowe 120 klaczy, 50 ogierów

Główne ośrodki hodowlane:

• w warunkach rezerwatowych: Popielno, Roztoczański Park Narodowy, Stacja Doświadczalna w Stobnicy Akademii Rolniczej w Poznaniu,
• w warunkach stajennych: Popielno, Roztoczański Park Narodowy, Sieraków
• ostatnio rozpoczęto program odtworzenia dzikiej populacji konika polskiego w Bieszczadach (tymczasowo znajdują się w zagrodzie adaptacyjnej w Radziejowej, potem planowane jest wypuszczenie koników na wolność).

Informacje wzięłam z Wikipedii, oraz z książki SUSAN McBANE.